Back home

Hallo allemaal,

Het onvermijdelijke moment was daar, ik moest Canada verlaten. Niet alleen omdat ik een ticket had geboekt voor de 9e, ook omdat mijn visum die maand afliep en ik liever niet illegaal in Canada verblijf. Nu zit ik thuis op de bank dit verslag te typen, omdat er toch nog wat te vertellen valt (denk ik).
Een dag-tot-dag verslag schrijven zag ik niet zo zitten, dus heb ik een soort overzichtje met hoogte- en iets mindere hoogtepunten. Want dieptepunten heb ik de afgelopen tijd gewoon niet meegemaakt!

Meest treurige moment: Dit was denk ik toen we gedag zeiden tegen de paar mensen die nog over waren in Waterloo. Tijdens mijn reis naar New York en later naar Ottawa waren al veel medestudenten vertrokken voor reizen of naar huis, dus heb helaas niet tegen iedereen gedag kunnen zeggen. Maar ook ons vertrek uit Waterloo was heel raar. Een lege kamer, waarvan je weet dat er volgende maand weer een andere student woont, een leeg gebouw en een lege universiteit. De plek die thuis was geworden verlaten met het idee dat je er waarschijnlijk niet meer terug komt is gewoon heel vreemd. Met de Nederlandse vriendinnen en een paar anderen hebben we al plannen om elkaar snel weer te zien dus dat is wel heel leuk!

Meteen maar door naar het meest hilarische moment: Dit was toch wel tijdens de roadtrip met drie vriendinnen, toen we na zeven uur in de auto door de regen heel hard onze Guus Meeuwis op hadden gezet en meeblèrden (kun je dat zo zeggen?) met Brabant of Het is een Nacht. Ik geloof dat dit ook op beeld staat (gevaarlijk chantagemateriaal haha).

Meest spannende moment: Ik denk dat ik toch een klein beetje nerveus was toen ik naar New York ging. Niet voor de reis, dat was een eitje, maar meer of ik wel mensen zou ontmoeten en me niet zou vervelen. Natuurlijk waren die zorgen ook voor niks bleek later, want ik ontmoette bij een free walking tour de eerste avond een Nederlands meisje waar ik twee van de vier dagen mee opgetrokken ben, en ook in het hostel vond ik makkelijk aanspraak. New York was echt een hele gave stad. Ik denk niet dat er iemand is die er niks aan vindt, omdat er zo veel te zien is! Ik zou me er na een langere tijd best thuis kunnen voelen, ook al zijn het 10 steden in één. Ik bofte ook heel erg met het weer, het was dat weekend minstens 23 graden elke dag. Het voelde alsof het seizoen een half jaar voorliep in de VS, want alle bloemen en bomen stonden al in bloei, heel mooi! Ik heb natuurlijk veel clichédingen gedaan in New York, maar ook zeker geprobeerd gewoon in de andere wijken buiten het centrum rond te wandelen en toeristenspots te mijden.

Meest leerzame moment: Tijdens alle rondleidingen en tours die we hebben gedaan ben ik heel wat wijzer geworden over New York, Boston, Quebec, Ottawa en Toronto. Vriendinnen waren de beste gidsen in Montréal, en de medewerkster van het Jail Hostel in Ottawa was dat voor haar plek. Enorm indrukwekkend om te slapen in een oude gevangenis die tot veertig jaar geleden nog voor dat doel gebruikt werd. Daarnaast heb ik geleerd dat je makkelijk kunt leven met heel weinig spullen. Het was gek om thuis mijn hele kledingkast weer te openen, het eerste wat ik dacht was "Dit heb ik toch allemaal niet nodig?!" Misschien heeft de natuur van de laatste dagen me wel iets minder materialistisch gemaakt :)

Meest gênante moment: Dit was zeker weten het moment dat we onze kamers moesten verlaten (op maandagochtend) en als zwervers naar ons verblijfadresje voor twee nachten in Waterloo liepen. Wat voelde ik me een pakezel toen! En de busschauffeur maar kijken, wat een gekke meiden. Het was ook echt niet fijn kan ik je vertellen, die twee dagen daarna nog spierpijn gehad. Omdat we pas op woensdag naar Toronto vertrokken en daar een hostel hadden, hadden we geregeld dat we twee nachtjes bij een vriend in huis mochten slapen. Ik kende de jongen niet eens goed, maar hij was enorm gastvrij en we hebben een lekkere lasagna voor 'm gemaakt als bedankje. Op dat moment hadden we nog heel wat spullen bij (de grote koffer had ik bij mijn familie gestald) en we waren nog geen kei in efficiënt inpakken ;)

Meest gelukkige moment: Dit is veel te moeilijk om te kiezen! Het kan het broodje kroket zijn dat we in Toronto aten met Koningsdag, het spotten van twee elanden (euforisch JAAA MOOSEMOOSEMOOSE geroep in de auto) of het kampvuur de laatste nacht in Algonquin park waar we gezellig marshmallows aten. Soms was het heel vervelend om weer in de auto te zitten, andere keren was het heerlijk met een muziekje op naar het voorbijrazende landschap te kijken.

Al met al kan ik nog steeds niet beseffen dat het over is nu. Het is gek hoe snel het hier in Nederland went. De laatste dag in Toronto was ik alleen, en ben ik naar het strand gegaan om lekker uit te waaien en gedag te zeggen (figuurlijk dan). Tijdens het vliegen en wachten was ik te moe om na te denken over diepe levensvragen over of de exchange me veranderd heeft of wat dan ook, dus ik kan er niet echt antwoord op geven maar ik weet wel dat ik het echt nooit had willen missen en dat het een super gaaf avontuur was! Ik ben heel erg blij met de mensen die ik heb leren kennen, de gezelligheid tijdens alle weekenden en tripjes, alle mooie plekken die ik heb mogen zien en de Canadezen in het algemeen. Ik zal de vriendelijkheid en de cultuur echt missen de komende tijd. Wat zijn de Nederlanders toch kneuterig dan ;)

Voor jullie bedankt voor het lezen elke keer en de leuke reacties, geniet nog van de foto's!

Liefs Milou